Review "De Selectie boekenreeks", boek 5: De Kroon

Korte inhoud

In het allerlaatste deel van deze serie loopt ook de Selectie van Eadlyn op zijn einde, wie zal ze kiezen? En dan zijn er nog die andere vragen: zal haar moeder beter worden?, zal ze haar tweelingbroer ooit terugzien? en kan ze wel iedereen uit haar omgeving vertrouwen? Dat en op nog veel meer krijgen we eindelijk de antwoorden in "De Kroon".



Review *warning: spoiler alert*

Ik vrees dat dit een lange review zal worden dus laten we er maar mee beginnen!

Om te beginnen wil ik zeggen dat ik gedurende het hele boek redelijk emotioneel en een heel dubbel gevoel had. Er bevinden zich namelijk hele mooie en emotionele stukken in, tel daar bij op dat het het laatste boek in de serie is en je begrijpt meteen waarom ik het met zo'n dubbel gevoel gelezen heb. Het was zelfs zo erg dat ik op een blaadje de punten heb geschreven waar ik zeker over wilde hebben (dit zou ik voor reviews echt eens vaker moeten gaan doen) dus laten we die maar eens overlopen:


1) Thank goodness dat America het overleefd ik had niet geweten hoe ik het zonder één van mijn favoriete personages had moeten stellen.

2) Ik ben blij dat in dit boek de relatie tussen Ahren en zijn familie min of meer herstelt wordt. Al vind ik het nog altijd stom dat hij zo is weggevlucht naar Frankrijk.

3) De scéne waarin Maxon troonsafstand doet vond ik verschrikkelijk om te lezen. Want hoewel het heel mooi beschreven was, was ik er nog niet klaar voor om hem en America de kroon te zien afgeven. Niet dat ik hun hun tijd samen niet gun maar persoonlijk was ik er nog niet klaar voor. Ik vind dan ook dat de tijdsprong tussen boek 3 en 4 van de reeks veel te groot is. Ik zou het misschien hebben kunnen aanvaarden  als de schrijfster de extra epiloog na "de one" in "lang en gelukkig" nog veel langer had gemaakt en na dat boek even had opgehouden en dan na wanneer we écht achttien jaar later waren met het boek op de proppen was gekomen als verassing. Ik denk dat ze de fans daar echt gek van blijdschap mee hebben zo gemaakt. Het zou wél extra emotioneel zijn natuurlijk maar dat zou ik er voor over hebben gehad. Intussen had ik tenminste kunnen wennen aan het feit dat Maxon en America 39 zijn!

4) De kroning zelf voelde daardoor ook echt heel dubbel. Wel heel mooi beschreven wederom.

5) Wat ik wél heel leuk vond was de grote fotosessie na de kroning. Dat was zo hartverwarmend om te lezen. En het heeft ook echt heel mooi weer hoe de band tussen Eadlyn en de mensen door wie ze omringd wordt is. Vooral de foto's van  Lady Brice en Eadlyn, Kile en Eadlyn en Erik en Eadlyn vond ik super om over te lezen.

6) Iets wat ik geloof ik in mijn vorige review ook al gezegd maar toch nog de moeite waard vind om te herhalen: het verraad van Marid Illea vind ik echt een hele stomme wending in het verhaal. Misschien heeft de schrijfster dit gedaan om verassend te blijven en het past goed in het verhaal maar ik zie het niet helemaal bij de persoonlijkheid die we eerder van Georgia en August zagen (Marids ouders) passen. Zij waren het hoofd van het rebellenkamp waar America's vader en Gavril (die nog steeds de presentator van de nieuwsuitzending en goede vriend van de koninklijke familie is). Wat aangeeft dat ze toen inderdaad werkelijk respect hadden voor de koninklijke familie. Bovendien heeft Georgia dat respect ook meermaals in de "Elite" getoond. Georgia was ook de eerste vriendin die America maakte buiten de Selectie. Daardoor kan ik me zo moeilijk voorstellen dat het uiteindelijk zo is gelopen dat ze toch hun respect voor de koninklijke familie hebben verloren en uit zijn op de kroon en de vriendschap is uitgewist. Een heel jammer twist inderdaad.

7) Wat ik dan wel weer leuk vind is de band die Eadlyn heeft gekregen met de jongens van de Elite. Echt heel hartverwarmend om te lezen. Vooral de band tussen haar en Hale vind ik heel leuk en dynamisch. Die wordt dan ook des te duidelijker wanneer het liefdes verhaal tussen Hale en Ean (een ander lid van de Elite) zicht ontpopt. Dat liefdes verhaal vindt ik trouwens ook prachtig en ik vind het ook heel leuk dat er eens een relatie aan te pas komt met mensen van hetzelfde geslacht. Dat brengt de nodige diversiteit en frisse wind in de serie.

8) Over liefdesverhalen gesproken: ik vind de twist dat Eadlyn uiteindelijk verliefd wordt op de tolk ook heel mooi. Ik vindt het zo'n prachtig verhaal, minstens even sprookjesachtig als dat van haar ouders. Ik mag Erik ook heel graag als personage. En het liefdesverhaal van zijn ouders vindt ik ook een mooie toevoeging. Die is subtieler dan de meeste andere in de hele serie maar daarom juist misschien zelfs nog wel de mooiste en meest bijzondere.

9) Kiera Cass, de schrijfster heeft echt een soort speciale gave om de meest mooie liefdesverhalen te verzinnen. Serieus waar haalt ze al die inspiratie? Want het verhaal dat zich duidelijk ontpopt tussen Josie (de zus van Kile en dochter van America's beste vriendin) en Kaden (America's zoon en broer van Eadlyn) is weer een pareltje. In een extra epiloog op dit boek (die ik wel heb gelezen maar waarvan ik niet weet of die wel in de Nederlandse versie is toegevoegd want het zou enkel toegevoegd zijn in een speciale Amerikaanse editie) krijg je ook een beeld op hun trouw en dat is echt de perfecte afsluiter op de hele reeks. Dat gezegd zijnde vindt ik ook de band die Eadlyn met Josie en Kile, de kinderen van de beste vriendin van haar moeder die ze eerst niet afkon, heeft ontwikkeld is ook heel mooi. Dat Kile zelfs bereid was om met haar te trouwen om haar op de troon te houden en Marid een lesje te leren én dat Eadlyn dat niet aanvaard zo dat Kile zijn passie kan najagen zegt genoeg over hoe hecht en mooi de band tussen de twee is geworden. Dat Eadlyn nu Josie helpt haar eigen weg te vinden (en daarmee ook haar en Kaden bij elkaar heeft gebracht) en zo toegewijd is op Josie's bruiloft zegt ook genoeg. Zoals Eadlyn het zelf mooi zegt: op een dag zal ze de meeste mensen die nu veel voor haar betekenen kwijtraken maar ze zal altijd Josie en Neena (haar hofdame) hebben.

10) Een punt dat ik ook niet leuk vind is dat Illea op het einde een constitutionele monarchie wordt. Begrijp me niet verkeerd ik begrijp de stap wel en vond het slimme zet van Eadlyn. Zowel om het volk voor zich te winnen als zich ervan te verzekeren dat Marid nooit meer de kans zal krijgen de kroon op zijn hoofd te kunnen zetten. Maar in deze tijd zijn (bijna) alle monarchieën constitutionele. En hoewel dat natuurlijk een goed iets is, was het juist een leuk aspect (zelfs één van de leukste aspecten) aan de boeken dat het hier juist om een monarchie ging waar de vorsten écht nog iets te zeggen hadden. Ik vond dat wel leuk om over te lezen. Jammer dus dat aan dat liedje een einde komt.



En tenslotte wil ik nog even speciale aandacht geven aan de hele mooie scéne tussen Eadlyn en Maxon op het einde. Het is echt het ultieme bewijs van de mooie band die er tussen de twee is. Ik denk dat Eadlyn echt een vaders kindje is :-) En het was de eerste keer dat ik het echt leuk vond om Maxon als vader van een 18 jarige te zien (hij is sowieso duidelijk een goede vader en heeft doorheen de twee boeken mooie scénes met Eadlyn die dat bewijzen maar zoals jullie al weten had ik hem liever nog wat meer als vader van jonge(re) kinderen gezien). Het is ook het bewijs van hoeveel Maxon persoonlijk is gegroeid dat hij nu zoveel over zijn onplezierige verleden met zijn dochter kan delen. Echt de meest mooie en hartverwarmende scéne van het hele boek wat mij betreft. Het verhaal dat hij vertelt over hoe Lady Brice vond ik ook wel bijzonder. Al was het wel met een dubbel gevoel want het gaf ook alleen maar  nog meer aan hoe een vreselijk persoon Maxon's vader werkelijk was. Maar dat toont ook maar eens hoe een geweldig persoon Maxon juist is en gelukkig had dan ook een geweldige moeder om naar op te kijken. 

Al bij al een heel mooi einde van een hele mooie boekenserie. De Selectie (het verhaal, de personages, enz) zal altijd in mijn hart zitten.